Եւ յիշեաց Աստուած զՆոյ եւ զամենայն գազանս եւ զամենայն անասունս եւ զամենայն թռչունս՝՝ որ էին ընդ նմա ի տապանի անդ. եւ ած Աստուած հողմ ի վերայ երկրի, եւ դադարեաց ջուրն։
Զի եկի, եւ ոչ գոյր մարդ. կոչեցի, եւ ոչ ոք էր որ լսէր. միթէ ո՞չ կարէ փրկել ձեռն իմ՝՝, կամ ո՞չ զօրեմ ապրեցուցանել. ահա կշտամբութեամբ իմով աւերեցից զծով, եւ զգետս ապականեցից. եւ ցամաքեսցին՝՝ ձկունք նոցա ի ջուրցն պակասութենէ, եւ մեռցին ի ծարաւոյ։
Եւ անցցեն ընդ ծովն անձուկ, եւ հարցեն՝՝ զալիս ծովուն, եւ ցամաքեսցին ամենայն խորք գետոց. եւ բարձցի ամենայն հպարտութիւն Ասորեստանեայց, եւ իշխանութիւն Եգիպտացւոց քակեսցի։