եւ վասն վստահութեան չարութեանց քոց, զի ասէիր թէ՝ Ես եմ, եւ չիք ոք իմ ընկեր, զայս գիտասջիր, զի առնուցուս զայդ ի միտ. եւ պոռնկութիւնն քո յամօթ լիցի քեզ՝՝. զի ասացեր ի սրտի քում. Ես եմ, եւ չիք ոք իմ ընկեր։
Յումէ՞ զանգիտացեալ զարհուրեցար, զի ստեցեր ինձ եւ ոչ յիշեցեր զիս, եւ ոչ ածեր զմտաւ եւ ոչ եդիր ի սրտի քում. եւ ես տեսի զքեզ եւ անտես արարի. ես այն եմ որ յաւիտենիցն եմ՝՝, եւ դու յինէն ոչ զանգիտեցեր։
Տէր, զօրութիւն իմ եւ օգնութիւն իմ եւ ապաւէն իմ յաւուր չարեաց. առ քեզ հեթանոսք եկեսցեն ի ծագաց երկրէ եւ ասասցեն. Որպէս սուտ գործէին հարքն մեր կուռս,՝՝ եւ ոչ գոյր օգուտ ի նոցանէ։
Եւ մոլորեցուցանէր զորս բնակեալ են յերկրի՝ նշանօքն որ տուեալ են ի ձեռս նորա, առնել առաջի գազանին. ասեն ցնա բնակիչք երկրի. Արա զպատկեր գազանին, որ ի վիրաց սրոյն եկեաց՝՝։
եւ լոյս ճրագի եւ ձայն երկանի՝՝ այլ ոչ եւս երեւեսցի ի քեզ, եւ ձայն փեսայի եւ ձայն հարսին այլ ոչ եւս լուիցի ի քեզ. եւ ոչ՝՝ վաճառականք քո փառաւորք եւ՝՝ մեծամեծք երկրի, որ զուարճացեալ էին ի քեզ,՝՝ վասն զի կախարդութեամբ դեղատուութեան քո մոլորեցան ամենայն ազգք։
Եւ արկ զնա յանդունդս դժոխոց, եւ փակեաց եւ կնքեաց զնա, զի այլ մի՛ եւս մոլորեցուսցէ զազգս, մինչեւ կատարեսցի հազար ամն. եւ յետ այնորիկ պարտ է լուծանել նմա սակաւ մի ժամանակ։