14 Իբրեւ զծիծառն՝ այնպէս ճչեցի, եւ իբրեւ զաղաւնի՝ այնպէս մնչեցի. զի նուաղեցան աչք իմ ի հայելոյ ի բարձունս երկնից առ Տէր որ փրկեացն զիս, եւ փարատեցոյց զցաւս անձին իմոյ.
Երեսք Տեառն բաժանեալ են ի նոցանէ, եւ ոչ եւս յաւելցի հայել ի նոսա. երեսք քահանայից ակն ոչ առին ծերոց, ոչ ողորմեցան ի վերայ տղայոց նոցա՝՝. դէտ ակն կալեալ հայէաք յազգս որ ոչ փրկէին զմեզ։