Եւ թուղթ գրեաց թշնամանել զՏէր Աստուած Իսրայելի, եւ ասաց յաղագս նորա. Զոր օրինակ աստուածք ազգաց երկրի ոչ փրկեցին զժողովուրդս իւրեանց ի ձեռաց իմոց, նոյնպէս եւ Աստուածդ Եզեկեայ զժողովուրդ իւր ոչ ապրեցուսցէ ի ձեռաց իմոց։
Եւ եղիցի յորժամ կատարեսցէ Տէր առնել զամենայն ինչ ի լերին Սիոնի եւ յԵրուսաղէմ, ածցէ եւ ի վերայ մեծամտին բարկութիւն, ի վերայ իշխանին Ասորեստանեայց եւ ի վերայ հպարտացեալ փառաց աչաց նորա։
Եւ եղիցի յաւուր յայնմիկ ոչ եւս յաւելցին մնացորդքն Իսրայելի եւ ապրեալքն Յակոբայ, եւ ոչ եւս ապաստան լինիցին՝՝ ի զրկիչսն իւրեանց, այլ եղիցին ապաստան յԱստուած ի Սուրբն Իսրայելի ճշմարտութեամբ։
Այսպէս ասէ Տէր Աստուած, որ փրկելոցն է զձեզ՝՝ Սուրբն Իսրայելի. Վասն ձեր առաքեցի ի Բաբելոն, եւ ընդոստուցի փախստական զամենեսեան. եւ Քաղդէացիքն նաւուք պաշարեսցին.
Եւ դու որդի մարդոյ, ասա ցիշխանդ Ծուրա. Այսպէս ասէ Տէր Տէր. Փոխանակ զի հպարտացաւ սիրտ քո, եւ ասացեր թէ՝ Աստուած եմ ես, եւ զբնակութիւն Աստուծոյ բնակեցի ի սիրտ ծովու. մարդ ես դու՝ եւ ոչ Աստուած, եւ ետուր զսիրտ քո իբրեւ զսիրտն Աստուծոյ։
Եւ անուն իմ սուրբ ծանիցի ի մէջ ժողովրդեան իմոյ Իսրայելի. եւ մի՛ եւս պղծեսցի անուն իմ սուրբ. եւ ծանիցեն ամենայն ազգք երկրի թէ ես եմ Տէր, Սուրբն Իսրայելի։
Եւ խօսեցաւ Դաւիթ ընդ արսն որ շուրջ կային զնովաւ եւ ասէ. Զի՞նչ առնիցի առն որ հարկանիցէ զայլազգին զայն, եւ բառնայցէ զնախատինս յԻսրայելէ. զի զի՞նչ է այլազգին այն անթլփատ, զի նախատեաց զճակատս Աստուծոյ կենդանւոյ։
Զառեւծ եւ զարջ սատակէր ծառայ քո. եւ եղիցի այլազգին անթլփատ իբրեւ զմի ի նոցանէն. եւ արդ ո՞չ երթայց սատակեցից զնա, եւ բարձից այսօր զնախատինս յԻսրայելէ, զի ո՞ ոք է այն անթլփատ որ՝՝ նախատեաց զբանակս Աստուծոյ կենդանւոյ։