Եւ դարձաւ առ Եղիսէ ինքն եւ ամենայն բանակն իւր, եւ եկն եկաց առաջի նորա եւ ասէ. Ահա գիտացի թէ ոչ գոյ Աստուած յամենայն երկրի բայց միայն ի մէջ Իսրայելի. եւ արդ ա՛ռ օրհնութիւն ի ծառայէ քումմէ։
Ո ոք եւ իցէ ի ձեզ յամենայն ժողովրդեան Տեառն, ընդ որում է Աստուած նորա ընդ նմա, ելցէ յԵրուսաղէմ Հրէաստանի եւ շինեսցէ զտուն Տեառն Աստուծոյ Իսրայելի. եւ ինքն Աստուած որ բնակեալ է յԵրուսաղէմ՝ եղիցի ընդ նմա։
Եւ յայտնեցայց քեզ անտի, եւ խօսեցայց ընդ քեզ ի վերուստ ի քաւութենէ անտի, ի միջոյ երկուց քերոբէիցն՝ որ իցեն ի վերայ տապանակին վկայութեան, ըստ ամենայնի զոր պատուիրեցի քեզ առ որդիսն Իսրայելի։
եւ մեկնեցան. նա եւ այժմ ոչ ծանեար, եթէ չէ՞ր լուեալ, Աստուած յաւիտենական, Աստուած՝՝ որ հաստատեաց զծագս երկրի, ոչ քաղցիցէ եւ ոչ վաստակեսցի, եւ չիք քննութիւն իմաստութեան նորա։
Այսպէս ասէ Տէր Աստուած՝ որ արար զերկինս եւ կանգնեաց զնա, որ հաստատեաց զերկիր եւ որ ի նմա, որ ետ շունչ մարդկան որ ի վերայ նորա, ոգի ամենեցուն որ կոխեն զնա։
զի նովաւ հաստատեցաւ ամենայն որ ինչ յերկինս եւ որ ինչ յերկրի, որ երեւին եւ որ ոչն երեւին, եթէ՛ աթոռք, եթէ՛ տէրութիւնք, եթէ՛ պետութիւնք, եթէ՛ իշխանութիւնք. ամենայն ինչ նովաւ եւ ի նոյն հաստատեցաւ.
Եւ առաքեաց ժողովուրդն ի Սելով, եւ առին անտի զտապանակ ուխտին Տեառն զօրութեանց՝ որ նստի ի քերովբէս. եւ երկոքեան որդիքն Հեղեայ ընդ տապանակի ուխտին Աստուծոյ՝ Ոփնի եւ Փենեէս գնացին։