Եւ ասեն ցնա Եղիակիմ եւ Սովմնաս եւ Յովաք. Խօսեաց ընդ ծառայս քո Ասորերէն, զի լսեմք, եւ մի՛ խօսիր ընդ մեզ Հրեարէն եւ ընդէ՞ր խօսիցիս՝՝ յականջս մարդկանս որ անկեալ կան զպարսպաւս։
Ասէ ցնոսա Ռափսակ. Միթէ առ տէ՞րն ձեր կամ առ ձե՞զ առաքեաց զիս տէր իմ խօսել զբանս զայսոսիկ. ո՞չ ապաքէն առ մարդիկդ որ նստին ի վերայ պարսպիդ, զի մի՛ ուտիցեն զաղբ եւ ըմպիցեն՝՝ զմէզս իւրեանց ձեւք հանդերձ։
վասն այդորիկ ահաւադիկ ածցէ Տէր ի վերայ ձեր զջուր Գետոյն զհզօրն եւ զյորդ՝ զարքայն Ասորեստանի եւ զփառս նորա. եւ եկեսցէ հասցէ յամենայն ձորս ձեր, եւ ճեմեսցի ի վերայ պարսպաց ձերոց։