Եւ ասէ Տէր. Մերձ է առ իս ժողովուրդս այս բերանով իւրով, եւ շրթամբք իւրեանց պատուեն զիս. եւ սրտիւք իւրեանց հեռացեալ մեկուսի են յինէն. զուր պաշտեն զիս, ուսուցանեն զպատուէրս մարդկան եւ զվարդապետութիւնս՝՝։
Ազդ եղեւ ի տուն Դաւթի եւ ասեն. Միաբանեաց Արամ ընդ Եփրեմայ, եւ զարհուրեցաւ անձն նորա եւ անձն ժողովրդեան նորա, զոր օրինակ շարժիցի յանտառի ծառ մի ի հողմոյ։
Վասն այսորիկ ի վերայ երիտասարդաց նոցա ոչ եղիցի ուրախ Աստուած, եւ որբոց նոցա եւ այրեաց մի՛ ողորմեսցի, զի ամենեքին անօրէնք են եւ չարք, եւ ամենայն բերան խօսի զանիրաւութիւն։ Ի վերայ այսր ամենայնի ոչ դարձաւ բարկութիւնն, այլ տակաւին ձեռն իւր բարձրացեալ է։
Եւ վառեսցի իբրեւ զհուր անօրէնութիւն, եւ իբրեւ զսէզ չորացեալ այրեսցի ի հրոյ՝՝. եւ վարեսցի յանտառս մայրեաց. եւ շուրջ զամենայն բլրովք նոցա հուր ճարակեսցի։
Եթէ ձեռն քո կամ ոտն գայթակղեցուցանէ զքեզ, հատ զնա եւ ընկեա ի քէն. լաւ իցէ քեզ միաձեռանի կամ կաղ մտանել ի կեանս, քան երկուս ձեռս եւ երկուս ոտս ունել, եւ անկանել ի հուրն յաւիտենական։