Վասն այսորիկ ի վերայ երիտասարդաց նոցա ոչ եղիցի ուրախ Աստուած, եւ որբոց նոցա եւ այրեաց մի՛ ողորմեսցի, զի ամենեքին անօրէնք են եւ չարք, եւ ամենայն բերան խօսի զանիրաւութիւն։ Ի վերայ այսր ամենայնի ոչ դարձաւ բարկութիւնն, այլ տակաւին ձեռն իւր բարձրացեալ է։
Եւ վառեսցի իբրեւ զհուր անօրէնութիւն, եւ իբրեւ զսէզ չորացեալ այրեսցի ի հրոյ՝՝. եւ վարեսցի յանտառս մայրեաց. եւ շուրջ զամենայն բլրովք նոցա հուր ճարակեսցի։
Այսպէս ասէ Տէր. Ի վերայ երից ամպարշտութեանցն Մովաբու, եւ ի վերայ չորիցն՝ ոչ դարձայց ի նմանէն՝՝, փոխանակ զի այրեցին զոսկերս թագաւորացն Եդովմայեցւոց ի մոխրել։