17 Ոչ եւս յետ սակաւ ժամանակի, եւ եղիցի Լիբանան իբրեւ զլեառն Քերմէլ, եւ Քերմէլ՝՝ յանտառ համարեսցի։
Մի՛ յաւիտեան բարկանար մեզ, Տէր, եւ մի՛ ձգեր զբարկութիւն քո ազգէ մինչեւ յազգ։
Մինչեւ եկեսցէ ի վերայ ձեր Հոգի ի բարձանց. եւ եղիցի անապատն ի Քերմէլ, եւ Քերմէլ յանտառ համարեսցի.
Եւ բղխեցուցից յանջուր երկրին զմայրն եւ զտօսախն, զմուրտն եւ զնոճն եւ զսօսն, զսարդն եւ զսարոյն եւ զկաղամախն, զգին եւ զփայտն իւղոյ։՝՝
Եւ թողից զայգի իմ՝՝, եւ մի՛ յատցի եւ մի՛ բրեսցի, եւ բուսցի ի նմա փուշ իբրեւ ի խոպանի՝՝. եւ պատուէր տաց ամպոց իմոց՝ զի մի՛ տեղասցեն յայգի իմ։
Եւ փոխանակ ցրդւոյն նոճ բուսցի, եւ փոխանակ դժնկին՝ մուրտ ելցէ. եւ եղիցի Տեառն յանուն եւ ի նշան յաւիտենից, եւ մի՛ պակասեսցէ։
Գուցէ ոչ ժառանգիցեմք զլեառն սրբութեան քո. հակառակորդք մեր նեղեցին զմեզ, եւ՝՝ կոխեցին զսրբութիւն քո։
Զի աւուրս բազումս նստցին որդիքն Իսրայելի առանց թագաւորի եւ առանց իշխանի եւ առանց պատարագաց եւ առանց սեղանոյ եւ առանց քահանայութեան եւ առանց յայտնութեանց՝՝։
Վասն այդորիկ ի ձեր սակս Սիոն արօրադիր լիցի, եւ Երուսաղէմ՝ իբրեւ զտաղաւար մրգապահաց՝՝, եւ լեառն տաճարին՝ յանտառ մայրւոյ։
Զի տակաւին տեսիլդ ի ժամանակս է, եւ ծագեսցէ ի սպառ, եւ ոչ յունայնութեան. բայց՝՝ եթէ անագանեսցէ, համբեր նմա. զի որ գալոցն է եկեսցէ եւ ոչ անագանեսցէ.
Զի այսպէս ասէ Տէր ամենակալ. Դարձեալ միւսանգամ՝՝ շարժեցից զերկինս եւ զերկիր, եւ զծով եւ զցամաք։
Բազումք եղիցին առաջինք յետինք, եւ յետինք՝ առաջինք։
Վասն այսորիկ ասեմ ձեզ, զի բարձցի ի ձէնջ արքայութիւնն Աստուծոյ, եւ տացի ազգի որ առնիցէ զպտուղս նորա։
Զի փոքր մեւս եւս քան որչափ որ գալոցն իցէ՝ եկեսցէ, եւ ոչ յամեսցէ։