եւ ասաց արքայն. Խնդրեցից զաստուածս Դամասկոսի որք հարին զիս. եւ ասէ. Եթէ աստուածք թագաւորին Ասորեստանեայց նոքա են զօրաւորք՝՝, նոցա այսուհետեւ զոհեցից եւ օգնեսցեն ինձ. եւ նոքա եղեն նմա խոչ եւ ամենայն Իսրայելի։
Եւ մատնեաց զնա Տէր Աստուած նորա ի ձեռս արքային Ասորեաց, եւ եհար զնա, եւ գերեաց ի նոցանէ գերութիւն բազում, եւ տարաւ ի Դամասկոս. եւ ի ձեռս արքային Իսրայելի մատնեաց զնա, եւ եհար զնա հարուածս մեծամեծս։
Վասն այդորիկ ահա աւուրք գան, ասէ Տէր, եւ լուր արարից յՌաբովթ որդւոցն Ամոնայ զգոյժ քաղաքացն. եւ եղիցի յանապատ եւ ի կորուստ, եւ բագինք նորա հրով այրեսցին, եւ առցէ Իսրայէլ զիշխանութիւն իւր՝՝, ասէ Տէր։
եւ զամենայն կապուտ նորա ժողովեսցես յելս նորա, եւ այրեսցես հրով զքաղաքն եւ զամենայն զաւար նորա համօրէն առաջի Տեառն Աստուծոյ քո, եւ եղիցի աւերակ յաւիտեան եւ ոչ եւս շինեսցի։