Հարսնն ցփեսայն ասէ.՝՝ Իբրեւ խնձորի ի փայտս անտառի, այնպէս եղբօրորդին իմ ի մէջ ուստերաց. ընդ հովանեաւ նորա ցանկացայ նստել՝ եւ նստայ, եւ պտուղ նորա քաղցր է ի կոկորդի իմում։
Եւ եղիցի ամենայն շունչ անասնոց ի բաց թքելոց, յամենայնի յորոց վերայ եկեսցէ գետն՝՝ կենդանի լիցի. եւ եղիցի անդ ձուկն բազում յոյժ, զի հասեալ անդր ջրոյս այսորիկ՝ բժշկեսցէ. եւ կենդանասցի յորոյ վերայ հասցէ գետն եւ կեցցէ՝՝։
Եւ յաղօթս եկաց Աննա եւ ասէ. Հաստատեցաւ սիրտ իմ ի Տէր, եւ բարձրացաւ եղջեւր իմ յԱստուած իմ՝՝. ընդարձակեցաւ բերան իմ ի վերայ թշնամեաց իմոց, ուրախ եղէ ի փրկութեան քում։