Եւ արդ առաքեա ժողովեա առ իս զամենայն Իսրայէլ ի լեառն Կարմեղոս, եւ զմարգարէսն Բահաղու զչորեքհարեւր եւ զյիսուն, եւ զմարգարէսն ամօթոյ զչորեքհարեւր եւ զյիսուն,՝՝ եւ զմարգարէսն անտառաց զչորեքհարեւր, որ ուտեն զսեղանն Յեզաբելայ։
Եւ ժողովեաց արքայն Իսրայելի զամենայն մարգարէս՝՝ իբրեւ արս չորեքհարեւր. եւ ասէ ցնոսա արքայ. Երթա՞յց յՌամովթ Գաղաադ ի պատերազմ, թէ զտեղի կալայց։ Եւ ասեն. Ել, եւ տալով տացէ Տէր ի ձեռս արքայի։
Եւ եղեւ ի թաղել նոցա զայր մի, եւ ահա տեսին զմեկնակազէնսն եւ ընկեցին զայրն ի գերեզմանն Եղիսէի. եւ գնաց եւ մերձեցաւ յոսկերսն Եղիսէի եւ կենդանացաւ, եւ կանգնեցաւ ի վերայ ոտից իւրոց։
Եւ առ զմաշկեակն Եղիայի զոր ընկէց ի վերայ նորա՝՝, եւ եհար զջուրսն եւ ասէ. Ո՞ւր ես, Տէր Աստուած Եղիայի ափփով։ Եւ եհար զջուրսն, եւ բաժանեցան յայսկոյս եւ յայնկոյս, եւ անց Եղիսէ։
Եւ պատասխանի ետ սպառազէնն յորոյ արքայ յենոյր ի ձեռն նորա՝ Եղիսէի եւ ասէ. Եթէ սահանս յերկինս արասցէ Տէր, միթէ լինիցի՞ բանդ այդ։ Եւ ասէ Եղիսէ. Ահա տեսցես աչօք քովք, եւ անտի մի՛ կերիցես։
Քանզի ոչ իսկ գիտաց մարդն զժամանակ իւր. որպէս ձկունք որսացեալք ցանցիւք չարեօք, եւ որպէս թռչունք որսացեալք ի ծուղակս, նոյնպէս հարկանին յորոգայթս որդիք մարդկան ի ժամանակի չարի՝ յորժամ հասանիցէ ի վերայ նոցա յանկարծակի։
Ես իբրեւ զգառն անմեղ վարեալ ի սպանդ, ոչ գիտացի թէ զինէն խորհեցան խորհուրդ չար եւ ասեն. Եկայք արկցուք փայտ ի հաց նորա՝՝, եւ ջնջեսցուք զնա յերկրէն կենդանեաց, եւ անուն նորա մի՛ եւս յիշեսցի։
Եւ ասեմ. Ո՜վ, որ եսդ Տէր Տէր, ահա մարգարէքն ասեն նոցա թէ՝ Ոչ տեսջիք զսուր, եւ սով ոչ եղիցի ի միջի ձերում, զի ճշմարտութիւն եւ խաղաղութիւն տացի ի վերայ երկրի, եւ՝՝ ի տեղւոջդ յայդմիկ։
Մարգարէքն տեսին քեզ տեսիլս զուր տարապարտուց եւ անօգուտ. եւ ոչ յայտնեցին քեզ զանիրաւութիւնս քո, զի դարձ լիցի քեզ ի գերութենէ քումմէ. այլ պատմեցին քեզ առեղծուածս սնոտի, եւ մերժումն ի տեղւոջէ իւրմէ։
Լուարուք զայս, քահանայք, եւ անսացէք, տունդ Իսրայելի. եւ տուն թագաւորիդ, ունկնդիր լերուք. քանզի ընդ ձեզ է դատաստան. զի որոգայթ եղերուք դիտանոցին, եւ իբրեւ զվարմ ձգեալ ի գլուխ գահաւանդի,
եւ հանից զբարութիւն նոցա իբրեւ զցեց՝ որ ուտէ եւ շրջի ի վերայ կանոնի յաւուր այցելութեան. վա՜յ վա՜յ, վրէժխնդրութիւնք քո եկին հասին՝՝. արդ եղիցին լալիք նոցա։
Ունկնդիր լերուք առաջնորդաց ձերոց, եւ հպատակ կացէք նոցա, զի նոքա տքնին վասն ոգւոց ձերոց, որպէս թէ համարս տալոց իցեն ընդ ձեր՝՝. զի խնդութեամբ արասցեն զայն եւ մի՛ յոգւոց հանելով, զի այն ոչ յօգուտ ձեր է։