Կոչեցեր իբրեւ զօր տարեկանաց պանդխտութեան իմոյ՝՝ շուրջ զինեւ. եւ ոչ ոք էր որ գտանէր յաւուր սրտմտութեան բարկութեան Տեառն, ապրեալք եւ մնացեալք ի պահել ի բազմանալ թշնամեաց իմոց ամենեցուն՝՝։
Եւ բարկացայց դոցա սրտմտութեամբ յաւուր յայնմիկ, եւ լքից զդոսա, եւ դարձուցից զերեսս իմ ի դոցանէ, եւ եղիցին կերակուր թշնամեաց. եւ գտցեն զդոսա չարիք բազումք եւ նեղութիւնք, եւ ասասցեն յաւուր յայնմիկ. Քանզի չէ Տէր Աստուած մեր ընդ մեզ, գտին զմեզ չարիքս այսոքիկ։