15 Եւ ես՝՝ զօրացուցի զբազուկս նոցա, եւ ի վերայ իմ խորհեցան չարութիւն։
Եւ ողորմեցաւ նոցա Տէր եւ գթացաւ ի նոսա եւ հայեցաւ ի նոսա վասն ուխտին իւրոյ որ ընդ Աբրահամու եւ ընդ Իսահակայ եւ ընդ Յակոբայ. եւ ոչ կամեցաւ Տէր ապականել զնոսա, եւ ոչ ընկէց զնոսա յերեսաց իւրոց։
Եւ ետ Տէր փրկիչ Իսրայելի, եւ ելին ի ձեռանէ Ասորւոց, եւ նստան որդիքն Իսրայելի ի բնակութիւնս իւրեանց որպէս յերէկն եւ յեռանդն։
Երանեալ է մարդ զոր յանդիմանեաց Տէր, եւ ի խրատուէ Ամենակալին մի՛ հրաժարեսցես։
Ուղիղ եղիցին աղօթք իմ որպէս խունկ առաջի քո, Տէր, համբարձումն ձեռաց իմոց պատարագ երեկոյի։
Ընդէ՞ր խռովեցան հեթանոսք, եւ ժողովուրդք խորհեցան ի սնոտիս։
ուր ոչ գոյ ի նմա ճանապարհ, այսպէս ի սուրբս երեւեցայց քեզ՝՝, տեսանել ինձ զզօրութիւն քո եւ զփառս քո։
Որդեակ, մի՛ լքանիր ի խրատու Տեառն, եւ մի՛ լուծանիր յանդիմանեալ ի նմանէ։
Խորին է սիրտ քան զամենայն եւ մարդ է՝՝, եւ ո՞վ ծանիցէ զնա։
Յապականութեան քում, Իսրայէլ՝ ո՞վ իցէ որ օգնիցէ քեզ։՝՝
Զի՞նչ խորհիք զՏեառնէ. կատարած ինքն արասցէ. եւ ոչ խնդրեսցէ կրկին զնոյն վրէժխնդրութիւն ի նեղութեան։
որ ի բերանոյ հօր մերոյ՝՝ Դաւթի ծառայի քո՝ ի ձեռն Հոգւոյն Սրբոյ՝՝ ասացեր. Զմէ՞ խռովեցան հեթանոսք, եւ ժողովուրդք խորհեցան սնոտիս.
Զի ծանեան զԱստուած, եւ ոչ իբրեւ զԱստուած փառաւորեցին կամ գոհացան. այլ նանրացան ի խորհուրդս իւրեանց, եւ խաւարեցան անմտութեամբ սիրտք նոցա։
զխորհուրդս քակեմք, զամենայն բարձրութիւն հպարտացեալ ի վերայ գիտութեանն Աստուծոյ, եւ գերեմք զամենայն միտս ի հնազանդութիւն Քրիստոսի.
եւ մոռացարուք զմխիթարութիւնն որ ընդ ձեզ իբրեւ ընդ որդեակս խօսի.
Ես զոր սիրեմ յանդիմանեմ եւ խրատեմ. նախանձեա այժմ եւ ապաշխարեա։