Մին ասասցէ. Աստուծոյ եմ ես, եւ մեւսն խրախոյս բարձցէ յանուն Աստուծոյ Յակոբայ. եւ մեւսն գիր հանցէ ձեռամբ իւրով թէ Աստուծոյ եմ ես՝՝, եւ յանուն Իսրայելի խրախոյս բարձցէ՝՝։
Տէր, զօրութիւն իմ եւ օգնութիւն իմ եւ ապաւէն իմ յաւուր չարեաց. առ քեզ հեթանոսք եկեսցեն ի ծագաց երկրէ եւ ասասցեն. Որպէս սուտ գործէին հարքն մեր կուռս,՝՝ եւ ոչ գոյր օգուտ ի նոցանէ։
ապա եւ զզաւակն Յակոբայ եւ զԴաւթի ծառայի իմոյ անարգեցից, չառնուլ ի զաւակէ նորա իշխան ի վերայ զաւակին Աբրահամու եւ Իսահակայ եւ Յակոբայ. զի դարձուցից զդարձ նոցա եւ գթացայց ի նոսա։
Եւ անցուցից զերրորդ մասն ընդ հուր, եւ ջեռուցից զնոսա որպէս ջեռնու՝՝ արծաթ. եւ փորձեցից զնոսա որպէս փորձի ոսկի. նա կարդասցէ զանուն իմ, եւ ես լուայց նմա. եւ ասացից. Ժողովուրդ իմ է սա։ Եւ նա ասասցէ. Տէր Աստուած իմ ես դու՝՝։
Եւ եղիցի որ միանգամ մնասցեն յամենայն ազգաց եկելոցն ի վերայ Երուսաղեմի, ելանիցեն ամ յամէ երկիր պագանել Թագաւորին Տեառն Աստուծոյ ամենակալի՝՝, եւ առնել զտօն տաղաւարահարացն։
Զի յարեւելից մինչեւ ի մուտս արեւու փառաւորեալ է անուն իմ ի մէջ ազգաց, եւ յամենայն տեղիս մատչին խունկք անուան իմոյ եւ պատարագ սուրբ. զի մեծ է անուն իմ ի հեթանոսս, ասէ Տէր ամենակալ։