13 Եւ խնդրեցից ի նմանէ վրէժ զաւուրցն Բահաղիմայ յորս զոհէր նոցա. դնէր գինդս, եւ արկանէր զքառամանեակս իւր, եւ երթայր զհետ հոմանեաց իւրոց, եւ զիս մոռացեալ էր, ասէ Տէր։
Եւ անկաւ Ոքոզիա ի վանդակապատէ վերնատանն իւրոյ որ ի Սամարիա եւ խօթացաւ. եւ առաքեաց հրեշտակս, եւ ասէ ցնոսա. Երթայք հարցէք ի Բահաղ զՃանճիկ՝՝ աստուածն Ակկարոնի, եթէ ապրիցե՞մ ես յախտէ աստի յայսմանէ։ Եւ գնացին հարցանել ի նմանէ։՝՝
Եւ դարձաւ շինեաց զբարձունսն զոր կործանեաց Եզեկիա հայր նորա, եւ կանգնեաց զսեղանն Բահաղու, եւ արար անտառ՝ որպէս արար Աքաաբ արքայ Իսրայելի. եւ երկիր եպագ ամենայն զօրութեան երկնից եւ ծառայեաց նոցա.
Բայց արդ՝ երթ էջ եւ առաջնորդեա ժողովրդեանն այնմիկ ի տեղին յոր ասացի քեզ. եւ ահա հրեշտակ իմ երթիցէ առաջի երեսաց քոց. բայց յաւուր յորում այց արարից, ածից ի վերայ նոցա զմեղս իւրեանց։
զմեղս նոցա եւ զմեղս հարց նոցա՝՝ ի միասին, ասէ Տէր, որք արկանէին խունկս ի վերայ լերանց, եւ ի վերայ բլրոց ուր նախատէինն զիս. հատուցից զգործս նոցա յառաջագոյն ի ծոցս նոցա։
Զի մոռացաւ զիս ժողովուրդ իմ, տարապարտուց արկին խունկս. եւ տկարասցին ի ճանապարհս իւրեանց ի վիճակս յաւիտենից, ելանել ի շաւիղս, ուր ոչ իցէ ճանապարհ գնալոյ՝՝,
Վասն այդորիկ այսպէս ասէ Տէր Աստուած Իսրայելի ի վերայ հովուացդ որ հովուեն զժողովուրդ իմ. Դուք ցրուեցէք զխաշինս իմ, եւ մերժեցէք զնոսա, եւ ոչ յանձանձեցէք զնոսա. արդ ահաւասիկ ես խնդրեցից զվրէժս ի ձէնջ՝՝ ըստ չարութեան գնացից ձերոց, ասէ Տէր.
Եւ գողանայցէք եւ սպանանիցէք եւ շնայցէք եւ երդնուցուք սուտ, եւ արկանիցէք խունկս Բահաղու, եւ երթիցէք զհետ աստուածոց օտարաց՝ զորս ոչ գիտիցէք, ստոց, ուստի եւ չար լինիցի ձեզ՝՝,
Սուգ առին ճանապարհք Սիոնի, զի ոչ գոյր երթեւեկ տօնից տարեկանաց նորա. ամենայն դրունք նորա եղեն յապականութիւն, եւ քահանայք նորա հաշեն հառաչեն՝՝ եւ յոգւոց հանեն. կուսանք նորա ի գերութիւն վարեցան՝՝, եւ ինքն դառնացեալ յանձն իւր։
Զի պոռնկելով պոռնկեցաւ մայր նոցա, եւ յամօթ արար որ ծնաւն զնոսա. զի ասաց. Երթայց զհետ հոմանեաց իմոց, ոյք տայցեն ինձ զհաց իմ եւ զջուր եւ զհանդերձ եւ զկտաւ իմ եւ զգինի իմ եւ զձէթ իմ եւ զամենայն ինչ որ պիտոյ է ինձ՝՝։
Եւ ընթասցի զհետ հոմանեաց իւրոց, եւ մի՛ հասցէ նոցա. խնդրեսցէ զնոսա, եւ մի՛ գտցէ զնոսա. եւ ասասցէ. Երթայց եւ դարձայց առ այրն իմ առաջին, զի յայնժամ բարի էր ինձ քան արդ։
Ի գլուխս լերանց զոհէին եւ ի վերայ բլրոց զենուին, ի ներքոյ կաղնեաց եւ կաղամախեաց եւ վարսաւոր ծառոց, զի հաճոյ թուէր հովանին. վասն այնորիկ պոռնկեսցին դստերք ձեր. եւ շնասցին հարսունք ձեր։
Նմանեցաւ ժողովուրդ իմ այնմիկ՝ յորում ոչ գոյր գիտութիւն՝՝. զի դու զգիտութիւն մերժեցեր, մերժեցից եւ ես զքեզ, զի մի՛ եւս քահանայասցիս ինձ. եւ մոռացար զօրէնս Աստուծոյ քո, մոռացայց եւ ես զորդիսն քո։
Եւ դարձուցից ի սուգ զտօնս ձեր, եւ զամենայն երգս ձեր յողբս, եւ ածից ի վերայ ամենայն հասակաց քուրձ, եւ ի վերայ ամենայն գլխոց կնդութիւն. եւ արարից նմա իբրեւ սուգ սիրելւոյ, եւ որոց ընդ նմայն իցեն՝ իբրեւ օր ցաւոց՝՝։
Եւ յաւելին որդիքն Իսրայելի առնել չար առաջի Տեառն, եւ պաշտեցին զԲահաղիմսն եւ զԱստարովթն, եւ զաստուածս Ասորւոց եւ զաստուածս Սիդոնայ եւ զաստուածս Մովաբայ եւ զաստուածս որդւոցն Ամոնայ եւ զաստուածս այլազգեացն. եւ թողին զՏէր եւ ոչ ծառայեցին նմա։
Եւ մոռացան զՏէր Աստուած իւրեանց, եւ մատնեաց զնոսա ի ձեռս Սիսարայ զօրավարին Յաբինայ արքային՝՝ Ասովրայ, եւ ի ձեռս այլազգեաց եւ ի ձեռս թագաւորին Մովաբայ, եւ պատերազմեցան ընդ նոսա։