14 Ի ձեռաց դժոխոց ապրեցուցից զնոսա, եւ ի մահուանէ փրկեցից զնոսա. ո՞ւր է յաղթութիւն քո, մահ. ո՞ւր է խայթոցք քո, դժոխք, մխիթարութիւն ծածկեալ է յաչաց իմոց։
Այսպէս ասէ Տէր, որ ետ զարեգակն ի լոյս տուընջեան, հաստատութեամբ, զլուսին եւ զաստեղս ի լոյս գիշերոյ, եւ աղաղակ ի ծովու, եւ գոչեն ալիք նորա՝՝, Տէր ամենակալ անուն է նորա.
Եւ ասէ ցիս. Մարգարեաց, որդի մարդոյ, մարգարեաց ի վերայ շնչոյն՝՝, եւ ասասցես ցշունչն. Այսպէս ասէ Տէր Տէր. Եկ, շունչ, ի չորից հողմոց, եւ փչեա ի մեռեալս յայսոսիկ եւ կեցցեն։
Քանզի որ եմք ընդ յարկաւս ընդ այսուիկ՝ տաղտկամք ծանրացեալք. զի ոչ կամիմք մերկանալ, այլ զայն ի վերայ այսր զգենուլ, զի ընկղմեսցի մահկանացուս ի կենաց անտի։
որ նորոգեսցէ զմարմին խոնարհութեան մերոյ, կերպարանակից լինել մարմնոյ փառաց իւրոց, ըստ զօրութեանն առ ի կարող լինելոյ հնազանդեցուցանել ընդ իւրեւ զամենայն։
Եւ տեսի, եւ ահա ձի շլոռոս, եւ որ նստէրն ի վերայ նորա՝ ունէր զՄահ՝՝, եւ Դժոխք երթային զհետ նորա. եւ տուաւ նմա իշխանութիւն չորրորդ մասին աշխարհի սատակել սրով եւ սովով եւ մահուամբ եւ գազանօք երկրի։