Ուրախ լեր, երիտասարդ, ի մանկութեան քում, եւ զուարճացուսցէ զքեզ սիրտ քո յաւուրս մանկութեան քո. եւ գնա դու ի ճանապարհս սրտի քո ամբիծ, եւ ի տեսիլ աչաց քոց. եւ գիտասցես թէ վասն այսր ամենայնի ածցէ զքեզ Աստուած ի դատաստան։
Զամենայն ինչ որ ինչ գտցէ ձեռն քո գործել, որչափ ի կարի քում իցէ՝ գործեսջիր. զի ոչ գործ եւ խորհուրդ եւ գիտութիւն եւ իմաստութիւն եղիցին ի դժոխս յոր դու երթալոցն ես։
Այսուհետեւ մի՛ յառաջ քան զժամանակն դատիք, մինչեւ եկեսցէ Տէր, որ լուսաւոր առնիցէ զգաղտնիս խաւարի, եւ յայտնիցէ զխորհուրդս սրտից. եւ ապա իւրաքանչիւր գովութիւն եղիցի յԱստուծոյ։
առնել դատաստան ըստ ամենայնի՝՝, եւ յանդիմանել զամենայն ամբարիշտս վասն գործոց իւրեանց զոր ամբարշտեցին. եւ վասն ամենայն խիստ բանից զոր խօսեցան զնմանէ մեղաւորք եւ ամբարիշտք։