ԱՌ ԵԲՐԱՅԵՑԻՍ ԹՈՒՂԹ 9:26 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)
26 ապա թէ ոչ՝ պարտ էր նմա բազում անգամ չարչարել ի սկզբանէ աշխարհի. բայց արդ աւասիկ մի անգամ ի կատարած յաւիտեանց յանարգութիւն մեղաց իւրով պատարագաւն յայտնեալ է։
Այլ մեք մտանեմք ի հանգիստն որք հաւատացաքս. որպէս եւ ասացն թէ՝ Որպէս երդուայ ի բարկութեան իմում, թէ՝ Մտցեն ի հանգիստ իմ. թէպէտ եւ արդիւնքն ի սկզբանէ աշխարհի լիեալ էին։
որում ոչ հանապազ հարկ է, որպէս այլոց քահանայապետիցն, նախ վասն իւրեանց մեղացն պատարագս մատուցանել եւ ապա վասն ժողովրդեանն. իսկ սա զայն միանգամայն կատարեաց, զի զանձն իւր մատոյց պատարագ։
զի եւ Քրիստոս մի անգամ վասն մեղաց ի վերայ մեր մեռաւ, արդարն ի վերայ անարդարոց, զի զմեզ մերձեցուսցէ առ Աստուած. զի թէպէտեւ մեռաւ մարմնով, այլ կենդանի է հոգւով.
Եւ գազանդ զոր տեսեր, որ էր եւ չէ, եւ հանդերձեալ է ելանել ի դժոխոց եւ ի կորուստ երթալ. եւ զարմացան ամենեքեան՝՝ որ բնակեալ են ի վերայ երկրի որոց ոչ էին գրեալ անուանք նոցա ի գիր կենաց ի սկզբանէ աշխարհի, զոր տեսանէիր՝՝ զգազանն զի էր եւ չէ, եւ մերձ է։