4 Արդ տեսէք որպիսի ոք էր սա, որում եւ Աբրահամ տասանորդս ետ յաւարէ անտի, նահապետն։
Եւ արարից զքեզ յազգ մեծ, եւ օրհնեցից զքեզ, եւ մեծացուցից զանուն քո. եւ եղիցես օրհնեալ։
Օրհնեալ Աստուած Բարձրեալ որ մատնեաց ի ձեռս քո զթշնամիս քո։ Եւ ետ նմա տասանորդս յամենայնէ։
Արք եղբարք, պարտ է համարձակութեամբ ասել վասն նահապետին Դաւթի, զի ե՛ւ մեռաւ ե՛ւ թաղեցաւ, եւ գերեզման նորա կայ ի միջի մերում մինչեւ ցայսօր։
Եւ կատարեցաւ Գիրն որ ասէ. Հաւատաց Աբրահամ յԱստուած, եւ համարեցաւ նմա յարդարութիւն. եւ կոչեցաւ բարեկամ Աստուծոյ։