10 վասն որոյ տաղտկացայ ազգաւն այնուիկ, եւ ասացի. Միշտ մոլորեալ են սրտիւք։ Եւ նոքա ոչ ծանեան զճանապարհս իմ.
Եւ ստրջացաւ Աստուած զի արար զմարդն ի վերայ երկրի, եւ մտախոհ եղեւ ի սրտի իւրում։
Յարիցէ Աստուած եւ ցրուեսցին ամենայն թշնամիք նորա, փախիցեն ատելիք նորա յերեսաց նորա։
Մի՛ յիշեր զմեղս մեր զառաջինս, վաղվաղ եկեսցէ առ մեզ ողորմութիւն քո, Տէր, զի աղքատացաք յոյժ։
Ասացէք ի հեթանոսս թէ՝ Տէր թագաւորեաց, հաստատեաց զաշխարհ զի մի՛ սասանեսցի, եւ դատի զժողովուրդս իւր ուղղութեամբ։
զի նոքա գինւով մոլորեալ են, մոլորեցան վասն ցքւոյն. քահանայն եւ մարգարէ յիմարեցան վասն ցքւոյ, ընկղմեցան վասն գինւոյ. դանդաչեցին յարբեցութենէ ցքւոյն, մոլորեցան՝ զի այն ինքն է յիմարութիւն։
Բայց նոքա հեստեցին, եւ բարկացուցին զՀոգի նորա Սուրբ. եւ դարձաւ նոցա Տէր ի թշնամութիւն. ինքնին ետ ընդ նոսա պատերազմ։
Զի իշխանք ժողովրդեան իմոյ՝՝ զիս ոչ ծանեան. զի որդիք անմիտք են, եւ ոչ հանճարեղք. իմաստունք են ի չար գործել, եւ զբարի ինչ առնել ոչ գիտացին։
Ի քուեայս հարցանէին, եւ գաւազանօք նորա պատմէին նմա.՝՝ այսով պոռնկութեան մոլորեցան, եւ պոռնկեցան յԱստուծոյ իւրեանց։
Եւ լուեալ տասանցն՝ բարկացան ի վերայ երկուցն եղբարց։
Եւ հայեցեալ Յիսուսի զնոքօք լի ցասմամբ, տրտմեալ վասն կուրութեան սրտից նոցա՝ ասէ ցայրն. Ձգեա զձեռն քո։ Եւ նա ձգեաց, եւ ողջացաւ ձեռն նորա։
Իսկ ես զի զճշմարտութիւն խօսիմ, ոչ հաւատայք ինձ։
Եւ որպէս զի ոչ ընտրեցին զԱստուած ունել ի գիտութեան, մատնեաց զնոսա Աստուած ի միտս անարգութեան՝ գործել զանարժանս.
Զի եթէ ճշմարտութիւնն Աստուծոյ յիմում ստութեանն առաւելաւ ի փառս նորա, զի՞ եւս ես իբրեւ զմեղաւոր դատիմ։
Եւ մի՛ տրտմեցուցանէք զՀոգին Սուրբ Աստուծոյ, որով կնքեցարուք յաւուրն փրկութեան։
Տեսէք, եղբարք, գուցէ երբեք լինիցի յումեք ի ձէնջ սիրտ չար անհաւատութեան՝ ապստամբ լինել յԱստուծոյ կենդանւոյ։
Եւ մերժեցին զաստուածսն օտարոտիս ի միջոյ իւրեանց, եւ պաշտեցին զՏէր միայն. եւ ոչ հաշտեցաւ ընդ ժողովրդեանն. եւ յոգիս ապաստան եղեւ յաշխատութենէ՝՝ Իսրայելի։