17 Գիտէք զի թէպէտեւ յետոյ կամեցաւ ժառանգել զօրհնութիւնսն, խոտան գտաւ. զի եւ ապաշխարութեան տեղի ոչ եգիտ, թէպէտեւ արտասուօք խնդրեաց զնա։
Արծաթ խոտան կոչեցէք զնոսա, զի խոտեաց զնոսա Տէր։ Լուարուք զպատգամս Տեառն, ամենայն Հրէաստան։՝՝
Եւ յայնժամ ասացից ցնոսա եթէ. Ոչ երբեք գիտէի զձեզ. ի բաց կացէք յինէն ամենեքեան՝ ոյք գործէիք զանօրէնութիւն։
իսկ որ բերէ փուշ եւ տատասկ, անպիտան է եւ մերձ յանէծս, եւ վախճան նորա յայրումն։
Մի՛ չար փոխանակ չարի հատուցանել, կամ բամբասանս ընդ բամբասանաց. այլ զնորին հակառակն օրհնել, զի յայս իսկ կոչեցարուք, զի զօրհնութիւնն ժառանգիցէք։