Առաջնորդեցից կուրաց ընդ ճանապարհ զոր ոչ գիտիցեն, եւ ընդ շաւիղս՝ զոր ոչ ճանաչէին՝ գնացուցից զնոսա. արարից նոցա զխաւարն ի լոյս, եւ զդժուարինն ի դիւրինս. զայս բանս արարից առ նոսա, եւ ոչ թողից զնոսա։
Եւ շինեսցին աւերակք քո յաւիտենից, եւ եղիցին հիմունք քո մշտնջենաւորք, ազգաց յազգս՝՝ կանգնեսջիր, եւ կոչեսջիր Խրամակարկատ ցանգոյ, եւ զընդմիջնաշաւիղս նոցա դադարեցուսցես՝՝։
Զի մոռացաւ զիս ժողովուրդ իմ, տարապարտուց արկին խունկս. եւ տկարասցին ի ճանապարհս իւրեանց ի վիճակս յաւիտենից, ելանել ի շաւիղս, ուր ոչ իցէ ճանապարհ գնալոյ՝՝,
Այլ իբրեւ տեսի թէ ոչ ուղիղ գնան ի ճշմարտութիւն աւետարանին, ասեմ ցԿեփաս առաջի ամենեցուն. Եթէ դու որ Հրեայդ ես՝ հեթանոսաբար եւ ոչ Հրէաբար կեաս, զիա՞րդ ստիպես հեթանոսաց լինել Հրեարէն։