Թլփատեցարուք Աստուծոյ ձերում՝՝, եւ թլփատեցէք զանթլփատութիւն սրտից ձերոց, արք Յուդայ եւ բնակիչք Երուսաղեմի. գուցէ ելանիցէ իբրեւ զհուր սրտմտութիւն իմ, բորբոքեսցի, եւ ոչ ոք իցէ որ շիջուցանիցէ յերեսաց չար գործոց ձերոց։
վասն այդորիկ այսպէս ասէ Տէր Տէր. Եթէ ոչ հրով բարկութեան իմոյ խօսեցայց ի վերայ այլոց ազգացն, եւ ի վերայ ամենայն Եդովմայեցւոցն, զի արարին զերկիրն իմ իւրեանց ի վտարանդի. ոտնհարութեամբ անարգեցին զանձինս ապականել աւարաւ՝՝։
Եւ բարձցին մեհեանքն Ովնայ՝ մեղքն Իսրայելի. փուշ եւ տատասկ բուսցի ի սեղանս նոցա. եւ ասասցեն լերանց թէ՝ Անկերուք ի վերայ մեր, եւ ցբլուրս թէ՝ Ծածկեցէք զմեզ։
Արծաթ նոցա եւ ոսկի մի՛ կարասցեն փրկել զնոսա յաւուր բարկութեան Տեառն, եւ հրով նախանձու նորա մաշեսցի ամենայն երկիր. զի վախճան եւ տագնապ՝՝ արասցէ ի վերայ ամենայն բնակչաց երկրի։
Զի ահա եկեսցէ օր Տեառն բորբոքեալ իբրեւ զհնոց, եւ այրեսցէ զնոսա. եւ եղիցին ամենայն այլազգիք, եւ ամենեքին որ գործեն զանօրէնութիւն եղէգն, եւ վառեսցի զնոքօք օրն որ գալոց իցէ՝՝, ասէ Տէր ամենակալ, եւ մի՛ մնասցէ նոցա արմատ եւ մի՛ ուռ։
Եւ նա աղաղակեաց եւ ասէ. Հայր Աբրահամ, ողորմեաց ինձ, եւ առաքեա զՂազարոս, զի թացցէ զծագ մատին իւրոյ ի ջուր, եւ զովացուսցէ զլեզու իմ, զի պապակիմ ի տապոյ աստի։
Ուրախ լերուք, ազգք, ընդ ժողովրդեան նորա, եւ զօրացուսցեն զնա ամենայն հրեշտակք Աստուծոյ, զի խնդրի վրէժ արեան որդւոց նորա. եւ խնդրեսցէ վրէժ եւ հատուսցէ դատաստանս թշնամեաց՝՝, եւ ատելեացն հատուսցէ եւ սրբեսցէ Տէր զերկիր ժողովրդեան իւրոյ։