Եւ ասէ Դաւիթ. Սողոմոն որդի իմ մանուկ փոքր է. եւ տունս զոր շինէ՝՝ Տեառն՝ մեծ եւ ի վեր անուամբ եւ ի փառս յամենայն երկրի. պատրաստեցից նմա նիւթս։ Եւ պատրաստեաց Դաւիթ յաճախութեամբ յառաջ քան զվախճան իւր։
եւ ասեն այր ցընկեր իւր. Խոստովան եղերուք եւ գոհացարուք զՏեառնէ, զի քաղցր է, զի յաւիտեան է ողորմութիւն նորա ի վերայ Իսրայելի։ Եւ ամենայն ժողովուրդն մեծաձայն օրհնէին զՏէր Աստուած Իսրայելի՝՝. վասն զի անկան հիմունք տանն Տեառն։
Եւ բազումք ի քահանայիցն եւ յՂեւտացւոցն եւ յիշխանաց հայրապետացն, ի ծերոցն որոց տեսեալ էր զտաճարն Տեառն՝՝, եւ յայնժամ տեսին աչօք իւրեանց զհիմն նորա, լային մեծաձայն. եւ ժողովուրդքն ամենայն նշանակէին զուրախութիւն եւ բարձրացուցանէին՝՝ զձայնս իւրեանց.