Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Ասա ցԱհարոն. Առ զգաւազանդ եւ ձգեա զձեռն քո ի վերայ ջրոցդ Եգիպտոսի եւ ի վերայ՝՝ գետոց նոցա եւ ի վերայ լճաց նոցա եւ ի վերայ խաղից նոցա եւ ի վերայ ջրակուտաց նոցա, եւ եղիցի արիւն։ Եւ եղեւ արիւն յամենայն երկրին Եգիպտացւոց, ի փայտս եւ ի քարինս։
Եւ արարին այնպէս Մովսէս եւ Ահարոն որպէս եւ պատուիրեաց նոցա Տէր. եւ վերացուցեալ զգաւազանն իւր՝ եհար զջուր գետոյն առաջի փարաւոնի եւ առաջի ծառայից նորա, եւ դարձոյց զամենայն ջուրս գետոյն յարիւն։
Զի եկի, եւ ոչ գոյր մարդ. կոչեցի, եւ ոչ ոք էր որ լսէր. միթէ ո՞չ կարէ փրկել ձեռն իմ՝՝, կամ ո՞չ զօրեմ ապրեցուցանել. ահա կշտամբութեամբ իմով աւերեցից զծով, եւ զգետս ապականեցից. եւ ցամաքեսցին՝՝ ձկունք նոցա ի ջուրցն պակասութենէ, եւ մեռցին ի ծարաւոյ։