Եւ եկին երկու արք՝ որդիք անօրինաց, եւ նստան հանդէպ նորա. եւ վկայեցին արքն ապստամբութեան զՆաբովթայ առաջի ամենայն ժողովրդեանն եւ ասեն, թէ՝ Օրհնեաց Նաբովթ զԱստուած եւ զարքայ. եւ հանին զնա արտաքոյ քաղաքին, եւ քարկոծեցին զնա քարամբք, եւ մեռաւ։
Արդար ես դու, Տէր, եւ մատուցից առաջի քո աղերս՝՝. բայց խօսեցայց զիրաւունս. զի՞ է զի ճանապարհք ամպարշտաց յաջողեալ են, եւ երջանկացան ամենեքեան որ արհամարհեն զարհամարհանս։
Քանզի եւ եղբարքն քո եւ տուն հօր քո, եւ նոքա դաւեցին քեզ, եւ նոքին աղաղակեցին զկնի քո, կուտեցան ի վերայ քո. մի՛ հաւատար նոցա զի խօսեսցին զքէն չարութիւն։՝՝
Եւ եղեւ ի դադարել Երեմիայի ի խօսիցն՝ ըստ ամենայնի զոր հրաման ետ նմա Տէր խօսել առ ամենայն ժողովուրդն, կալան զնա քահանայքն եւ սուտ մարգարէքն եւ ամենայն ժողովուրդն, եւ ասեն. Մահու մեռցիս.