10 Եւ դադարեաց եւս աւուրս եւթն, եւ դարձաւ արձակեաց զաղաւնին ի տապանէ անտի։
Եւ եղեւ յետ եւթն աւուր, եւ ջուր ջրհեղեղին եղեւ ի վերայ երկրի։
Եւ այլ եւս եւթն օր, եւ ածից ես անձրեւ ի վերայ երկրի զքառասուն տիւ եւ զքառասուն գիշեր, եւ ջնջեցից զամենայն հասակ զոր արարի յերեսաց երկրէ։
Եւ դարձաւ առ նա աղաւնին ընդ երեկս, եւ ունէր տերեւ ձիթենւոյ շիղ ի բերան իւրում. եւ գիտաց Նոյ, թէ ցածուցեալ են ջուրքն յերկրէ։
Եւ դադարեաց աւուրս եւթն եւս, եւ դարձեալ արձակեաց զաղաւնին, եւ ոչ եւս յաւել դառնալ առ նա։
Եւ չգտեալ աղաւնւոյն հանգիստ ոտից իւրոց՝ դարձաւ անդրէն առ նա ի տապան անդր. զի ջուր դեռ ունէր զամենայն երեսս երկրի. եւ ձգեաց զձեռն եւ ընկալաւ զնա, եւ առ զնա անդրէն առ իւր ի տապան անդր։
Ի կատարած. Սաղմոս Դաւթի։
Զի ճանապարհք Տեառն իրաւունք են. յուսացաք յանուն քո՝ եւ ի յիշատակս ցանկութեամբ ոգւոց որում ցանկացաւ անձն մեր։
զի մի՛ ոք ուսանիցի եւ ասիցէ. Կացից մնացից Աստուծոյ՝՝ որ դարձոյց զերեսս իւր ի տանէն Յակոբու, եւ եղէց յուսացեալ ի նա։
Ապա եթէ զոր ոչն տեսանեմք՝ յուսամք, համբերութեամբ ակն ունիմք։