22 Ամենայն որ ունէր շունչ կենդանի յռնգունս իւր, եւ ամենայն որ ինչ էր ի վերայ ցամաքի՝ մեռաւ։
Եւ արար Աստուած զգազանս երկրի ըստ ազգի, եւ զանասունս ըստ ազգի, եւ զամենայն սողունս երկրի ըստ ազգի իւրեանց. եւ ետես Աստուած զի բարի են։
Եւ ստեղծ Տէր Աստուած զմարդն հող յերկրէ. եւ փչեաց յերեսս նորա շունչ կենդանի, եւ եղեւ մարդն հոգի կենդանի։
Եւ ահա ես ածից ջրհեղեղ ջրոյ ի վերայ երկրի, ապականել զամենայն մարմին յորում է շունչ կենդանի ի ներքոյ երկնից. եւ ինչ որ իցէ ի վերայ երկրի՝ սատակեսցի։