Վասն այնորիկ սուգ առցէ երկիր, եւ նուաղեսցի ամենայն բնակչօք իւրովք, եւ գազանօք անապատի, եւ սողնովք երկրի՝՝, եւ թռչնովք երկնից. եւ ձկունք ծովու պակասեսցին։
Առաջ նորա հուր ծախիչ, եւ վերջ նորա բոց բորբոքեալ. իբրեւ զդրախտ փափկութեան երկիրդ առաջի նորա, եւ զկնի նորա դաշտ ապականութեան, եւ ապրեալ ոչ իցէ ի նմանէն։