Եւ ասէ Սողոմոն. Դու արարեր ողորմութիւն մեծ ընդ Դաւթի հօր իմոյ, որպէս եւ շրջեցաւ առաջի քո ճշմարտութեամբ եւ արդարութեամբ եւ ուղղութեամբ սրտի ընդ քեզ. եւ պահեցեր նմա զողորմութիւնս զայս մեծ՝ տալ որդւոյ նորա նստել յաթոռ նորա որպէս եւ յաւուր յայսմիկ։
Եւ ասէ ցնա Տէր. Նայեցա՞ր մտօք քովք ընդ ծառայ իմ ընդ Յոբ, զի ոչ գոյ իբրեւ զնա ի վերայ երկրի, այր անարատ, ճշմարիտ՝՝ աստուածապաշտ, մեկնեալ յամենայն իրաց չարաց՝՝։
եւ Նոյ եւ Դանիէլ եւ Յոբ ի միջի նորա իցեն, կենդանի եմ ես, ասէ Ադոնայի Տէր, եթէ իցէ ուստերք եւ դստերք նոցա մնասցեն. այլ նոքա արդարութեամբ իւրեանց զանձինս իւրեանց ապրեցուսցեն։
Եւ նոքա ասեն. Կոռնելիոս հարիւրապետ, այր արդար եւ երկիւղած յԱստուծոյ, վկայեալ յամենայն ազգէն Հրէից, հրաման առ ի հրեշտակէ սրբոյ կոչել զքեզ ի տուն իւր եւ լսել բանս ի քէն։