Եւ հոտոտեցաւ Տէր Աստուած ի հոտ անուշից։ Եւ ասէ Տէր Աստուած՝ ածեալ զմտաւ. Ոչ եւս յաւելից անիծանել զերկիր վասն գործոց մարդկան, զի միտք մարդոյ հաստատեալ են ի խնամս չարի ի մանկութենէ իւրմէ. արդ ոչ եւս յաւելից հարկանել զամենայն մարմին կենդանի որպէս արարի։
Այս է որ չարն է յամենայնի՝ որ արարեալն է ընդ արեգակամբ, զի պատահար է յամենայնի. քանզի սիրտ որդւոց մարդկան լի եղեւ չարութեամբ, եւ զբաղումն ի սիրտս նոցա ի կենդանութեան իւրեանց, եւ զկնի նոցա՝՝ առ մեռեալսն։
Եւ ասէ ցիս Տէր. Որդի մարդոյ, տեսանե՞ս զինչ ծերք տանդ Իսրայելի գործեն այդր ընդ խաւար, իւրաքանչիւր ի ծածուկ ի սենեկի իւրում. զի ասեն. Եթող Տէր, եւ ոչ հայի յերկիր։՝՝
եւ եղիցի եթէ լուիցէ զպատգամս նզովիցս այսոցիկ, եւ խոկասցի ի սրտի իւրում եւ ասիցէ. Քաւութիւնք եղիցին՝՝ ինձ, եթէ ես ըստ մոլորութեան սրտի իմոյ գնայցեմ. զի մի՛ կորուսանիցէ մեղաւորն զանմեղն՝՝.
Զի էաք երբեմն եւ մեք անմիտք, անհաւանք, մոլորեալք, ծառայէաք ցանկութեանց եւ պէսպէս անառակութեանց. չարութեամբ եւ նախանձու շրջէաք, ատեցեալք՝ եւ զմիմեանս ատէաք։