14 Արդ արա դու քեզ տապան ի չորեքկուսի փայտից, խորշս խորշս գործեսցես զտապանն, եւ նաւթիւ ծեփեսցես զնա ներքոյ եւ արտաքոյ։
Եւ ասէ Տէր Աստուած ցՆոյ. Ժամանակ ամենայն մարդոյ՝՝ հասեալ է առաջի իմ, զի լցաւ երկիր անիրաւութեամբք ի նոցանէ. եւ ահա ես ապականեցից զնոսա եւ զերկիր։
Եւ այսպէս արասցես զտապանն. յերեք հարեւր կանգնոյ զերկայնութիւն տապանին, եւ ի յիսուն կանգնոյ զլայնութիւնն, եւ յերեսուն կանգնոյ զբարձրութիւնն։
Եւ իբրեւ ոչ եւս կարէին թաքուցանել, առ մայրն նորա տապանակ պրտուեայ, եւ ծեփեաց զնա կպրաձիւթով, եւ եդ ի նմա զմանուկն, եւ ընկէց զայն ի խաղ մի առ ափն գետոյն։
Զի որպէս էին յաւուրսն որ յառաջ քան զջրհեղեղն, ուտէին եւ ըմպէին, կանայս առնէին եւ արանց լինէին, մինչեւ յօրն յորում եմուտ Նոյ ի տապանն,
Ուտէին, ըմպէին, կանայս առնէին եւ արանց լինէին, մինչեւ յօրն յորում եմուտ Նոյ ի տապանն, եւ եկն ջրհեղեղն եւ կորոյս զամենեսին։
երբեմն ապստամբելոցն, յորժամ ներէր նոցա Աստուծոյ երկայնմտութիւնն յաւուրս Նոյի յորս տապանն կազմէր, յորս նուազունք, այսինքն՝ ոգիք իբրեւ ութ, ապրեցան ի ջրոյն.