եւ ի բարձունս հայեսցին՝՝, եւ ապշութիւն ի ճանապարհին. եւ ծաղկեսցի նշին, եւ թանձրասցի մարախն, եւ տարածեսցի կապարն. զի գնաց մարդ ի տուն իւր յաւիտենից, եւ շուրջ եղեն կոծօղք ի հրապարակս։
սիրել զՏէր Աստուած քո եւ լսել ձայնի նորա եւ ունել զնմանէ, զի այն են կեանք քո եւ երկայնութիւն աւուրց քոց, բնակել յերկրին զոր երդուաւ Տէր հարցն քոց Աբրահամու եւ Իսահակայ եւ Յակոբա՝ տալ նոցա։