2 Ժողովեցարուք, եւ լուարուք, որդիք Յակոբայ. լուարուք Իսրայելի հօր ձերում։
Ռուբէն, անդրանիկ իմ, դու զօրութիւն իմ եւ սկիզբն որդւոց իմոց, խստութեամբ գնացեր եւ խստութեամբ յանդգնութեամբ թշնամանեցեր։
Յարեան ի վերայ իմ վկայք չարեաց, զոր ինչ ոչ գիտէի հարցանէին զիս։
Հատուցին ինձ չար փոխանակ ընդ բարւոյ, անժառանգել զանձն իմ խորհեցան յորդւոց ի մարդկանէ։
Լուր, որդեակ, հօր որ ծնաւ զքեզ, եւ մի՛ արհամարհեր զծերութիւն մօր քո։
Տուր ցիս, որդեակ, զսիրտ քո, եւ աչք քո ճանապարհաց իմոց սպասեսցեն։
Որդեակ, իմոյ իմաստութեան անսա, եւ իմոց բանից մատո զունկն քո,
Որդեակ, պահեա զօրէնս հօր քո, եւ մի՛ մերժեր զխրատ մօր քո։
Որդեակ, պահեա զբանս իմ, եւ զպատուիրանս իմ ծածկեա յանձին քում։ Որդեակ, պատուեա զՏէր եւ զօրացիր, եւ բաց ի նմանէ յայլ ումեքէ մի՛ երկնչիր։
Արդ, որդեակ, լուր ինձ, եւ անսա բանից բերանոյ իմոյ։
Արդ, որդեակ, լուր ինձ. եւ երանելի են՝ որ զճանապարհս իմ պահեսցեն։
Ժողովեսցին ամենեքեան եւ լուիցեն՝ թէ ո՛ պատմեաց նոցա զայն։ Առ սէր քո արարի զկամս քո ի վերայ Բաբելոնի, բառնալ զզաւակն Քաղդէացւոց.