8 Իբրեւ ետես Իսրայէլ զորդիսն Յովսէփայ, ասէ. Զի՞նչ են սոքա քո։
Եւ աչք Իսրայելի ծանրացեալ էին ի ծերութենէ անտի, եւ ոչ կարէր տեսանել. եւ մատոյց զնոսա առ նա, եւ համբուրեաց զնոսա, եւ ի գիրկս իւր առ զնոսա։
Ասէ Յովսէփ ցհայրն իւր. Որդիք իմ են զոր ետ ինձ Աստուած աստ։ Եւ ասէ Յակոբ. Մատո առ իս զդոսա, զի օրհնեցից զդոսա։
Խնդրեցէք զՏէր եւ կեցջիք. զի մի՛ բորբոքեսցի իբրեւ զհուր տունն Յովսեփայ եւ կերիցէ զնա, եւ ոչ ոք իցէ որ շիջուցանիցէ տանդ Իսրայելի։