18 Ասէ Յովսէփ ցհայրն իւր. Ոչ այդպէս է, հայր. քանզի սա է անդրանիկ. դիր զաջ քո ի վերայ գլխոյ սորա։
Եւ ասէ Ղովտ ցնոսա. Աղաչեմ, Տէր,
Եւ առեալ Ռեբեկայ զպատմուճանն զազնիւ որդւոյ իւրոյ երիցու՝ որ կայր առ նմա ի տանն, զգեցոյց Յակոբայ որդւոյ իւրում կրտսերոյ։
Ասէ Լաբան. Չեն օրէնք յաշխարհի մերում տալ նախ զկրտսերն քան զերէց։
Նստաւ առաջի նորա անդրանիկն՝ ըստ երիցութեան իւրում, եւ կրտսերն՝ ըստ կրտսերութեան իւրում. եւ զարմացեալ էին արքն իւրաքանչիւր ընդ եղբօր իւրում։
Եւ տեսեալ Յովսեփայ եթէ արկ հայրն զաջ իւր զգլխովն Եփրեմի, ծանր թուեցաւ նմա. եւ օգնեաց Յովսէփ ձեռին հօրն իւրոյ, հանել զնա ի գլխոյն Եփրեմի ի գլուխն Մանասէի։
Եւ ոչ կամեցաւ հայրն նորա, այլ ասէ. Գիտեմ որդեակ, գիտեմ. եւ դա եղիցի ի ժողովուրդ, եւ դա բարձրասցի. այլ եղբայրս դորա կրտսեր՝ եղիցի մեծ քան զդա, եւ զաւակ սորա եղիցի ի բազմութիւն ազգաց։
Ռուբէն, անդրանիկ իմ, դու զօրութիւն իմ եւ սկիզբն որդւոց իմոց, խստութեամբ գնացեր եւ խստութեամբ յանդգնութեամբ թշնամանեցեր։
Մի՛ այդպէս. այլ երթիցեն արք եւեթ, եւ պաշտեսցեն զԱստուած՝՝. քանզի զայդ իսկ խնդրէիք դուք։ Եւ հանին զնոսա յերեսաց փարաւոնի։
Պատասխանի ետուն իմաստունքն եւ ասեն. Գուցէ ոչ իցէ մեզ եւ ձեզ բաւական, այլ երթայք ի վաճառականս եւ գնեսջիք ձեզ։
Եւ Պետրոս ասէ. Քաւ լիցի, Տէր, զի ոչ երբեք կերայ խառնակ ինչ եւ անսուրբ։
Եւ ասեմ. Քաւ լիցի, Տէր, զի խառնակ ինչ եւ անսուրբ ոչ երբեք եմուտ ի բերան իմ։