11 Եւ ասէ Իսրայէլ ցՅովսէփ. Ահա յերեսաց քոց ոչ կարօտ եղէ, եւ՝՝ եցոյց եւս ինձ Աստուած զզաւակ քո։
Եւ ծանեաւ զնա եւ ասէ. Պատմուճանս որդւոյ իմոյ է. գազան չար եկեր զնա, գազան յափշտակեաց զՅովսէփ։
Եւ ժողովեցան ամենայն ուստերք նորա եւ ամենայն դստերք նորա, եւ եկին մխիթարել զնա, եւ ոչ կամէր մխիթարել. ասէ. Զի իջից ես սովին սգով առ որդի իմ ի դժոխս։ Եւ ելաց զնա հայրն իւր։
Եւ ասէ ցնոսա Յակոբ հայրն իւրեանց. Զիս անորդի արարէք. Յովսէփ չէ ի միջի, Շմաւոն չէ ի միջի, եւ զԲենիամին եւս առնուցուք. յիմ վերայ եկն այս ամենայն։
Եւ պատմեցին նմա եւ ասեն. Որդի քո Յովսէփ կենդանի է, եւ նա է իշխան ամենայն երկրին Եգիպտացւոց։ Եւ զարմացաւ ի միտս իւր Յակոբ՝՝, զի ոչ հաւատայր նոցա։
Եւ աչք Իսրայելի ծանրացեալ էին ի ծերութենէ անտի, եւ ոչ կարէր տեսանել. եւ մատոյց զնոսա առ նա, եւ համբուրեաց զնոսա, եւ ի գիրկս իւր առ զնոսա։
Եւ եհան զնոսա Յովսէփ ի ծնգաց նորա եւ երկիր պագին նմա ի վերայ երեսաց իւրեանց՝՝ յերկիր։
Եղիցին նոքա որպէս խոտ տանեաց, որ մինչչեւ ի բուռն եկեալ՝ չորացաւ.
Պսակ ծերոց՝ որդիք որդւոց, պարծանք որդւոց՝ հարք իւրեանց։
Այլ այնմ որ կարողն է առաւել քան զամենայն ինչ առնել յաճախութեամբ քան զոր խնդրեմքն եւ իմանամք, ըստ զօրութեանն որ յաջողեալն է ի մեզ,