եւ եթող Եղիսէ զեզինսն, եւ ընթացաւ զհետ Եղիայի, եւ ասէ. Համբուրեցից զհայր իմ եւ զմայր իմ, եւ եկից զկնի քո։ Եւ ասէ ցնա. Երթ դարձիր անդրէն, զի՞նչ արարի քեզ։
Զի թանձրացաւ սիրտ ժողովրդեանդ այդորիկ, եւ ականջօք իւրեանց ծանունս լուան, եւ զաչս իւրեանց կափուցին՝՝, զի մի՛ երբեք տեսանիցեն աչօք, եւ լուիցեն ականջօք, եւ իմանայցեն սրտիւք, եւ դառնայցեն եւ բժշկեցից զնոսա։