Եւ հաստատեցաւ ագարակն Եփրոնի, որ է առ կրկնով այրիւն՝՝ յանդիման Մամբրէի, ագարակն եւ այրն որ է ի նմա, եւ ամենայն ծառատունկ որ էր յագարակի անդ շուրջ յամենայն սահմանս նորա,
նստցի ծառայ քո եւ մեռցի ի քաղաքի իւրում, եւ ի գերեզմանի հօր եւ մօր իւրոյ. եւ ահա ծառայ քո Քամաամ անցցէ ընդ տեառն իմում արքայի, եւ արա նմա որ ինչ բարի թուի առաջի աչաց քոց։
եւ դարձար, եւ կերար հաց եւ արբեր ջուր ի տեղւոջդ յայդմիկ զորմէ խօսեցաւ ընդ քեզ եւ ասէ. Մի՛ ուտիցես հաց եւ մի՛ ըմպիցես ջուր, արդ մի՛ մտցէ մարմին քո ի գերեզման հարց քոց։
Եւ ասեմ ցթագաւորն. Արքայ, դու յաւիտեան կեաց. ընդէ՞ր ոչ տրտում եւ տխուր լինիցին երեսք իմ. վասն զի քաղաքն եւ տուն հօր իմոյ՝՝ անապատ է, եւ դրունքն ապականեալ ի հրոյ։
ասեմ ցթագաւորն. Եղիցի ի վերայ թագաւորութեանդ քում բարութիւն՝՝, եւ եթէ եգիտ ծառայ քո շնորհս առաջի երեսաց քոց, եւ կամիս՝՝ յղեա զիս ի Հրէաստան ի քաղաք յիշատակարանաց՝՝ հարցն իմոց, եւ ես բանիւ հրամանի քո՝՝ շինեցից զնա։
Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Ահաւասիկ դու ննջեսցես ընդ հարս քո, եւ յարուցեալ ժողովուրդդ այդ պոռնկեսցի զհետ աստուածոց օտարաց երկրին յոր մտանիցէ դա ի նոսա, եւ թողուցուն զիս եւ ցրիցեն զուխտն իմ զոր ուխտեցի ընդ դոսա։