3 Եւ ասէ փարաւոն ցեղբարսն Յովսեփու. Զի՞նչ գործ է ձեր։ Եւ նոքա ասեն ցփարաւոն. Հովիւք խաշանց են ծառայք քո, ե՛ւ մեք ե՛ւ հարք մեր։
Եւ յաւել ծնանել զեղբայր նորա զՀաբէլ. եւ եղեւ Հաբէլ հովիւ խաշանց, եւ Կային գործէր զերկիր։
Եւ ասեն ցնա. Պատմեա մեզ, վասն է՞ր են չարիքս այս մեզ. զի՞նչ արուեստ է քո, ուստի՞ գաս կամ յո՞ երթաս՝՝, յորմէ՞ աշխարհէ ես կամ յորմէ՞ ժողովրդենէ։
Քանզի մինչ առ ձեզն իսկ էաք, զայս պատուիրէաք ձեզ, թէ՝ Որ ոչն կամիցի գործել, եւ կերիցէ մի՛։