Եւ մեկնեցաւ անտի ի լեառնն ընդ արեւելս ի Բեթէլ. եւ եհար անդ զխորան իւր ի Բեթէլ, յանդիման ծովուն եւ Անգէի ընդ արեւելս՝՝. եւ շինեաց անդ սեղան Տեառն, եւ կոչեաց յանուն Տեառն։
Յարեաւ Աբրահամ ընդ առաւօտն, եւ առ հաց եւ տիկ ջրոյ եւ ետ ցԱգար, եւ եդ յուս նորա զմանուկն՝՝, եւ արձակեաց զնա. եւ երթեալ մոլորեալ շրջէր յանապատի անդ առ Ջրհորովն երդման։
Համբարձ Աբրահամ զաչս իւր եւ ետես, եւ ահա խոյ մի կախեալ կայր զծառոյն սաբեկայ զեղջերաց՝՝. եւ գնաց Աբրահամ առ զխոյն, եւ եհան զնա յողջակէզ փոխանակ Իսահակայ որդւոյ իւրոյ։
Եւ Տէր հաստատեալ կայր ի նմա, եւ ասէ. Ես եմ Տէր, Աստուած Աբրահամու հօր քո, եւ Աստուած Իսահակայ. մի՛ երկնչիր, զի՝՝ զերկիրդ յորում դուդ ննջեցեր, քեզ տաց զդա եւ զաւակի քում։
Եթէ ոչ Աստուած հօր իմոյ, Աստուած Աբրահամու եւ Երկեւղն Իսահակայ էր ընդ իս, այժմ թերեւս ունայն իսկ արձակէիր զիս. այլ զտառապանս իմ եւ զվաստակս ձեռաց իմոց ետես Աստուած, եւ յանդիմանեաց զքեզ երէկ։
Եւ իբրեւ յանգ ելանէին աւուրք խրախութեանն, առաքէր Յոբ եւ սրբէր զնոսա. յարուցեալ ընդ առաւօտս մատուցանէր վասն նոցա զոհս ըստ թուոյ նոցա, եւ զուարակ մի վասն մեղաց՝ ընդ որդւոց նոցա.՝՝ քանզի ասէր Յոբ, թէ՝ Գուցէ որդիքն իմ ի միտս իւրեանց իմացան չարութիւն զԱստուծոյ. այսպէս առնէր Յոբ զամենայն աւուրս նոցա։
Բայց արդ առէք զուարակս եւթն եւ խոյս եւթն, եւ երթայք առ ծառայ իմ Յոբ, եւ արասցէ ողջակէզս վասն ձեր. եւ Յոբ ծառայ իմ արասցէ աղօթս վասն ձեր։ Զի թէ ոչ նմա ակն առեալ էր, եւ եթէ ոչ վասն նորա էր, կորուսեալ էր իմ արդեւք զձեզ. զի ոչ խօսեցարուք ճշմարտութիւն զծառայէ իմմէ զՅոբայ՝՝։