Այսպէս ասէ Բարձրեալն՝ որ ի բարձունս բնակեալ է յաւիտեան, Սուրբն ի մէջ սրբոց. որոյ անունն բարձրեալ է եւ ի սուրբս հանգուցեալ, որ տայ երկայնմտութիւն տարակուսելոց, եւ կեանս այնոցիկ՝ որ մաշեալ են սրտիւք.
Եւ եբաց Տէր զծակ ծնօտին՝՝, եւ ել ի նմանէ ջուր, եւ արբ. եւ դարձաւ ոգի իւր առ ինքն եւ զովացաւ. վասն այնորիկ կոչեաց զանուն նորա Աղբեւր անուանեալ ծնօտի՝ մինչեւ ցայսօր։
եւ ետուն նմա կոտոր մի պաղատտաց եւ երկուս չամչեայս, եւ կերաւ, եւ հաստատեցաւ այնու ոգի նորա. քանզի չէր կերեալ հաց եւ ոչ արբեալ ջուր զերիս տիւս եւ զերիս գիշերս։