Իբրեւ տեսին եղբարքն Յովսեփայ եթէ մեռաւ հայրն նոցա, ասեն. Գուցէ ոխս ունիցի ընդ մեզ Յովսէփ, եւ հատուցանիցէ մեզ հատուցումն զամենայն չարեացն զոր անցուցաք ընդ նա։
Դարձոյց Տէր զարիւն անիրաւութեան նորա ի նորին գլուխ, որպէս պատահեաց երկուց արանց արդարոց եւ քաջաց քան զնա, եւ սպան զնոսա սրով, եւ հայր իմ ոչ գիտաց զարիւն նոցա՝՝, զԱբեններ որդի Ներեայ՝ զսպարապետն Իսրայելի, եւ զԱմեսայի որդի Յեթերայ՝ զսպարապետն Յուդայ։
Եւ դարձան արիւնք նոցա ի գլուխ դորա եւ ի գլուխ զաւակի դորա յաւիտեան. եւ Դաւթի եւ զաւակի իւրոյ եւ տան իւրոյ եւ աթոռոյ իւրոյ եղիցի խաղաղութիւն ի Տեառնէ յաւիտեան։
Յորժամ ասիցեմ ցանօրէնն թէ՝ Մահու մեռանիցիս, եւ դու ոչ զգուշացուցանիցես նմա, եւ ոչ խօսեսցիս զգուշանալ անօրինին եւ դառնալ ի ճանապարհաց իւրոց չարեաց եւ կեալ, անօրէնն այն յանօրէնութեան իւրում մեռցի, եւ զարիւն նորա ի ձեռաց քոց խնդրեցից։
Եւ տուաւ նմա խորշակահար առնել զմարդիկ հրով. եւ տապացան մարդիկ ի տապ մեծ, եւ հայհոյեցին զԱստուած որ ունի իշխանութիւն ի վերայ հարուածոցս այսոցիկ. եւ ոչ ապաշխարեցին ի փառս Աստուծոյ։
Եւ խօսեցաւ Յովնաթան վասն Դաւթի բանս բարիս ընդ Սաւուղայ հօր իւրում, եւ ասէ ցնա. Մի՛ մեղիցէ արքայ ի ծառայ իւր Դաւիթ, զի ոչինչ մեղաւ նա քեզ. եւ գործք նորա բարութեամբ են առ քեզ յոյժ։