Արդ առաքեցէք զմի ոք ի ձէնջ եւ ածցէ զեղբայրն ձեր, եւ դուք կացէք ի դիպահոջ, մինչեւ յայտնի լինիցին բանք ձեր եթէ արդար խօսիցիք եւ թէ ոչ. ապա թէ ոչ, երդուեալ յարեւն փարաւոնի՝ թէ ոչ լրտեսք էք դուք։
Եւ իբրեւ ետես Յովսէփ զեղբարսն իւր, ծանեաւ. եւ օտարանայր ի նոցանէ, եւ խօսեցաւ ընդ նոսա խստագոյնս, եւ ասէ. Ուստի՞ գայք։ Եւ նոքա ասեն. Յերկրէն Քանանացւոց՝ գնել կերակուրս։
Եւ իբրեւ ետես Սաւուղ զԴաւիթ ելեալ ընդդէմ այլազգւոյն, ասէ ցԱբեններ իշխան զօրուն. Ո՞յր որդի է պատանեակդ այդ, Աբեններ։ Եւ ասէ Աբեններ. Կենդանի է անձն քո, արքայ, թէ գիտիցեմ։
Պատասխանի ետ Դաւիթ եւ ասէ ցՅովնաթան՝՝. Գիտելով գիտէ հայր քո զի գտի շնորհս առաջի աչաց քոց, եւ ասէ թէ՝ Մի՛ գիտասցէ Յովնաթան, գուցէ ոչ կամիցի՝՝. այլ կենդանի է Տէր եւ կենդանի է անձն քո, զի որպէս ասացի՝ վճարեալ է ընդ իս եւ ընդ հայր քո մինչեւ ցմահ՝՝։