Եւ խօսեցաւ արքայ ընդ Նաբովթայ եւ ասէ. Տուր ինձ զայգին քո, եւ եղիցի ինձ ի պարտէզ բանջարոյ, զի մերձ է ի տուն իմ. եւ տաց քեզ այլ այգի լաւ քան զնա. եւ եթէ հաճոյ իցէ առաջի քո, տաց քեզ արծաթ գինս այգւոյն քո. եւ եղիցի ինձ ի պարտէզ բանջարոյ։՝՝
եւ փրկեաց զնա յամենայն նեղութեանց նորա, եւ ետ նմա շնորհս եւ իմաստութիւն առաջի փարաւոնի արքային Եգիպտացոց. եւ կացոյց զնա իշխան Եգիպտացւոցն եւ ամենայն տան նորա։
Եւ իբրեւ լուան Փենէէս քահանայ եւ ամենայն իշխանք ժողովրդեանն եւ հազարապետքն Իսրայելի որ էին ընդ նմա զբանսն, զոր խօսեցան որդիքն Ռուբենի եւ որդիքն Գադայ եւ կէս ցեղին՝՝ Մանասէի, հաճոյ թուեցաւ նոցա։