Եւ եղիցի եթէ ոչ հաւատասցեն երկոցունց նշանացդ այդոցիկ, եւ ոչ լուիցեն ձայնի քում, առցես դու ի ջրոյ գետոյն եւ հեղցես ի ցամաքի, եւ եղիցի ջուրն զոր առնուցուս ի գետոյ անտի՝ արիւն ի ցամաքին։
խօսեաց եւ ասասցես. Այսպէս ասէ Տէր Տէր. Ահաւասիկ ես ի վերայ քո, փարաւոն արքայ Եգիպտացւոց, վիշապդ մեծ՝ որ նստիս ի մէջ գետոց, որ ասես թէ իմ են գետքս եւ ես արարի զսոսա՝՝։
Քանզի երկիրն յոր մտանելոց էք ժառանգել զնա՝ ոչ իբրեւ զերկիրն Եգիպտացւոց է ուստի ելէք դուք անտի, յորժամ սերմանեն սերմանս, եւ ոռոգանեն ոտիւք՝՝ իբրեւ զպարտէզ բանջարոյ.