17 Եւ խօսեցաւ ընդ նմա ըստ բանիցս այսոցիկ, եւ ասէ. Եմուտ առ իս ծառայն Եբրայեցի զոր ածեր մեզ՝ խաղ առնել զիս. եւ ասէ ցիս՝ Քունեա ընդ իս։՝՝
կոչեաց զընտանիս տանն եւ ասէ. Տեսէք զի ած մեզ ծառայ Եբրայեցի խաղ առնել զմեզ. եմուտ առ իս եւ ասէ, Ննջեա ընդ իս. եւ ես աղաղակեցի ի ձայն բարձր։
Եւ եդ զձորձսն առ իւր՝ մինչեւ եկն տէրն ի տուն իւր։
Իսկ իբրեւ լուաւ թէ բարձրացուցի զբարբառ իմ եւ աղաղակեցի, եթող զձորձս իւր յիս եւ փախեաւ ել արտաքս։
Եւ եղեւ իբրեւ ետես Աքաաբ զԵղիա, ասէ Աքաաբ ցԵղիա, եթէ՝ Դո՞ւ իցես խանգարիչն Իսրայելի։
Այլ ես որպէս խուլ՝ զի ոչ լսէ, որպէս համր՝ որ ոչ բանայ զբերան իւր։
Կոխեցին զիս թշնամիք իմ զօրհանապազ, եւ բազում եղեն ոյք մարտնչէին ընդ իս ի բարձանց։
Մի՛ սուտ վկայութիւն վկայեր զընկերէ քումմէ։
Եւ զհամբաւ սուտ մի՛ ընդունիցիս։
Շրթունք ճշմարիտք հաստատեն զվկայութիւն, վկայ վաղվաղուկ՝ ունի՝՝ լեզու անիրաւ։
Վկայ սուտ՝ առանց պատժի ոչ լիցի, եւ որ մեղ դնէ տարապարտուց՝ ոչ ապրեսցի։
Վկայ սուտ՝ առանց պատժի ոչ լիցի. եւ որ բորբոքէ զչարութիւն ընկերաց, եւ որ յուզէ զչարութիւն՝՝ կորիցէ։
Լեզու սուտ՝ ատեայ զճշմարտութիւն, բերան անդադար՝ գործէ խռովութիւնս՝՝։
Յայնժամ քահանայապետն պատառեաց զհանդերձս իւր, եւ ասէ. Հայհոյեաց, զի՞ եւս պիտոյ են մեզ վկայք, ահա արդ լուայք զհայհոյութիւն դորա.