Եւ կոչեաց Աբիմելէք զԱբրահամ, եւ ասէ ցնա. Զի՞նչ գործեցեր դու զայդ ընդ մեզ. միթէ մեղա՞ք ինչ քեզ, զի ածեր ի վերայ իմ եւ ի վերայ թագաւորութեան իմոյ մեղս մեծամեծս. գործ զոր ոչ ոք գործէ՝ գործեցեր ընդ իս։
Եւ ասէ Նաթան ցԴաւիթ. Դու ես այրն որ արարեր զայն՝՝. այսպէս ասէ Տէր Աստուած Իսրայելի. Ես եմ որ օծի զքեզ թագաւոր ի վերայ ամենայն Իսրայելի, եւ ես փրկեցի զքեզ ի ձեռաց Սաւուղայ.
Զի յաւիտենից խորտակեցեր զլուծն քո, եւ խզեցեր դու զկապանս քո. եւ ասացեր թէ՝ Ոչ ծառայեցից, այլ գնացից ի վերայ ամենայն բլրոց բարձանց, եւ ի ներքոյ ամենայն հովանաւոր ծառոց, եւ անդ շռայլեցայց ի պոռնկութիւն։
Եթէ արձակեսցէ այր զկին իւր, եւ գնասցէ ի նմանէ եւ լինիցի առն այլում, եթէ դառնալով դարձցի՞ անդրէն ի նոյն. ո՞չ ապաքէն պղծելով պղծիցի կինն այն. եւ դու պոռնկեցար ընդ հոմանիս բազումս, այլ դարձ առ իս, ասէ Տէր։
Եւ ասէ ցիս Տէր յաւուրս Յովսեայ արքայի. Տեսե՞ր զինչ գործեաց բնակիչդ Իսրայելի՝՝. գնաց առանձինն ի վերայ ամենայն լերանց բարձանց՝ եւ ի ներքոյ ամենայն անտառախիտ ծառոց, եւ անդ պոռնկեցաւ։
Եւ տեսի թէ յամենայնի որովք շնացաւ բնակիչն Իսրայելի՝ ըմբռնեցաւ՝՝, արձակեցի զնա, եւ ետու նմա թուղթ ապահարզանի ի ձեռս նորա. եւ ոչ զարհուրեցաւ ուխտադրուժն Յուդա քոյր նորա, այլ գնաց եւ պոռնկեցաւ եւ նա։
Եւ ի գլուխս ամենայն ճանապարհաց քոց շինեցեր զպոռնկոցս քո, եւ ապականեցեր զգեղ երեսաց քոց, եւ լայնեցար ամենայն անցաւորաց ճանապարհի եւ յաճախեցեր զպոռնկութիւնս քո։
Զի պոռնկելով պոռնկեցաւ մայր նոցա, եւ յամօթ արար որ ծնաւն զնոսա. զի ասաց. Երթայց զհետ հոմանեաց իմոց, ոյք տայցեն ինձ զհաց իմ եւ զջուր եւ զհանդերձ եւ զկտաւ իմ եւ զգինի իմ եւ զձէթ իմ եւ զամենայն ինչ որ պիտոյ է ինձ՝՝։