17 Եւ ասէ. Ես տաց ածել քեզ ուլ այծեաց ի խաշանց իմոց։ Եւ նա ասէ թէ. Տաս գրաւական մինչեւ տացես ածել։
Խոտորեցաւ առ նա ի ճանապարհէ անտի եւ ասէ. Թոյլ տուր ինձ մտանել առ քեզ։ Զի ոչ ծանեաւ թէ նուն նորա իցէ։ Եւ նա ասէ. Զի՞նչ տացես ինձ եթէ մտանիցես առ իս։
Եւ նա ասէ. Զի՞նչ գրաւական տաց քեզ։ Եւ ասէ. Զմատանիդ եւ զգինդդ եւ զգաւազանդ որ ի ձեռին քում. եւ եմուտ առ նա, եւ յղացաւ ի նմանէ։
Եւ առաքեաց Յուդա ուլ այծեաց ի ձեռն հովուին իւրոյ Ոդողոմացւոյ առնուլ զգրաւականն ի կնոջէ անտի. եւ ոչ եգիտ զնա։
Զերծ զհանդերձ նորա՝ զի երաշխաւոր եղեւ օտարի, եւ ի հիւրութեան գրաւեաց զնա՝՝։
Ամենայն պոռնիկք կապէնս առնուն անձանց իւրեանց՝՝, եւ դու տայիր վարձս սեղեխաց քոց, եւ ուղերձէիր զնոսա գալ առ քեզ յամենայն կողմանց ի պոռնկութիւնս քո։
Եւ գովեաց տէրն զտնտեսն անիրաւութեան, զի իմաստութեամբ արար. զի որդիք աշխարհիս այսորիկ իմաստնագոյն են քան զորդիս լուսոյ յազգս իւրեանց։
Եւ եղեւ յետ աւուրց, յաւուրս հնձոց ցորենոյ, այց արար Սամփսոն կնոջ իւրում, ածեալ ուլ մի յայծեաց, եւ ասէ. Մտից առ կին իմ ի սենեակ։ Եւ ոչ եթող զնա հայրն նորա մտանել առ նա։